دنیای علی احمدرضا لک

ه کام ما ، دنیا نبود

جوون رفتی تا بشه دنیام کبود

زهرای من ، بعد از تو غم

آرامشِ شب های خونرو ربود

از هجر تو ، تا زخم من

هرشب برامون گریه کرد طفلی حسن

دیدم توو خواب ، با چشم تر

میگفت به مادرم فقط سیلی نزن